- юарлыме
- 1. прич. от юарлаш.2. в знач. сущ. шум, галдёж, гомон, гвалт; нестройный крик. Уремыште йоча-влакын юарлымыштым кольым. А. Филиппов. На улице я услышал галдёж ребят.3. в знач. сущ. ликование, торжество, восторг. Матрёна Петровна Вера шӱ жаржын куанен юарлымыжым ӧ рын онча. В. Юксерн. Матрёна Петровна удивлённо смотрит на радостное ликование сестрёнки Веры. Ср. юарлымаш.
Марийско-русский язык (Марла-рушла мутер). 2009.